زخم های پوستی تاثیر منفی بسیار بزرگی برروی سیستم سلامت و اقتصاد در سطح جهان دارند. طبق گزارش های اخیر، نزدیک به یک میلیارد انسان در سطح جهان از زخم های حاد و مزمن رنج می‌برند. این عدد بزرگ به هزینه های عظیم ختم می‌شود. بر اساس تخمین ها، در کشور های پیشرفته هزینه ی کنترل و مدیریت زخم های مزمن 3 درصد از کل مخارج سیستم سلامت را تشکیل می‌دهد. برای مثال در ایالات متحده آمریکا، مجموع هزینه ها در رابطه با زخم های مزمن تقریبا 50 میلیارد دلار آمریکا در سال می‌باشد. با توجه به نرخ پایین درمان و ترمیم، این موقعیت در حال تشدید شدن می‌باشد. در واقع گزارش شده است که نرخ درمانی که به اطلاع عموم می‌رسد به شکل قابل توجهی دچار مبالغه است. به خصوص که اطلاعات بدست آمده از مطالعات کنترلی-تصادفی نشان دهنده میانگین نرخ درمان 40% می‌باشد در حالی که نرخ درمان گزارش شده بالغ بر 90% و بیشتر است. تقسیم بندی زخم ها به حاد و مزمن بر اساس بیماری زایی و عواقب آن ها است. زخم های حاد تحت اثر یک سری اتفاقات مولکولی قرار می‌گیرند که در نهایت منجر به بازیابی سلامت ساختاری بافت میشوند. در تضاد با آن، زخم های مزمن درمان نمیشوند و از طریق فرآیند های بیماری زایی همچون التهاب مستمر، عفونت مکرر و بافت مردگی متمایز میشوند
